توسط Turkgasht
پروژه تطبیق فناوری پایدار (SETAP) که توسط دانشجویان دانشگاه با هدف ایجاد آگاهی در مورد افزایش اعتیاد به صفحه‌نمایش در کودکان آغاز شد، با والدین ملاقات کرد. پروفسور دکتر آلتان کار، فناوری‌شناس اجتماعی، در این باره گفت: «ما به دنبال برقراری تعادل بین زندگی آنلاین و آفلاین هستیم. به جای ممنوعیت، بر هدایت تأکید داریم. هدف ما این است که شاهد اتلاف کودکی در برابر صفحه‌نمایش نباشیم و به جای آن، فعالیت‌های فیزیکی، فعالیت‌های خانوادگی و بازی‌های پارک‌ها را تشویق کنیم.»
پروژه SETAP که با همکاری دانشگاه یدی‌تپه و مدیریت خدمات حمایت اجتماعی شهرداری آتاشهیر اجرا می‌شود، بخش والدین خود را با برگزاری سمینار آگاهی‌بخشی با موضوع «بازیابی توجه» در مرکز فرهنگی مصطفی صافیت آغاز کرد. این سمینار در ماه‌های نوامبر و دسامبر در چهار نقطه مختلف برگزار خواهد شد.
پروفسور دکتر کار، رئیس بخش تجارت الکترونیک و مدیریت دانشگاه یدی‌تپه و هماهنگ‌کننده پروژه، اظهار داشت: «پروژه SETAP به عنوان یک پروژه مسئولیت اجتماعی در چارچوب پروژه فارغ‌التحصیلی دانشجویان بخش تجارت الکترونیک شکل گرفت. امروزه مدت زمان استفاده کودکان از صفحه‌نمایش به یک مشکل بزرگ تبدیل شده است. به ویژه در دوران همه‌گیری، آموزش آنلاین کودکان را به صفحه‌نمایش وابسته کرد و ارتباطات، سرگرمی، وقت‌گذرانی با دوستان و بسیاری از فعالیت‌ها از طریق صفحه‌نمایش انجام می‌شود که به شروع آسیب‌رسانی به کودکان منجر شده است. بنابراین، ما پروژه‌ای را برای ایجاد تعادل بین زندگی آنلاین و آفلاین آغاز کردیم. به جای ممنوعیت، بر هدایت تأکید داریم و هدفمان آگاه‌سازی و انگیزه‌بخشی به والدین برای تشویق کودکان به فعالیت‌های فیزیکی، فعالیت‌های خانوادگی و بازی‌های پارک‌ها به جای ماندن در برابر صفحه‌نمایش است.»
پروفسور کار با اشاره به شروع پروژه با فعالیت‌های «کارگاه‌های آزمایشی» برای کودکان گفت: «در قالب کارگاه‌های ۱۰ هفته‌ای با عنوان «تعادل صفحه‌نمایش آنلاین و آفلاین»، هر هفته فعالیت‌های مختلفی را برای کودکان به عنوان جایگزینی برای زمان صفحه‌نمایش برنامه‌ریزی کردیم. زمان صفحه‌نمایش دانش‌آموزان شرکت‌کننده طولانی بود؛ ما از آن‌ها خواستیم به جای زمان سپری شده در برابر صفحه‌نمایش، یک هدف فعالیت فیزیکی را برای خود تعیین کنند. به مرور زمان، آن‌ها شروع به گذراندن زمان بیشتری با خانواده‌های خود و انجام فعالیت‌های متنوع کردند.»
در طول پروژه، تعامل کودکان با خانواده‌هایشان نیز بررسی شد. پروفسور کار افزود: «ما مشاهده کردیم که آن‌ها به فعالیت‌هایی مانند بازی‌های تخته‌ای با والدین، بازی‌های سنتی و غیره روی آوردند. برخی دانش‌آموزان حیوان خانگی گرفتند. برخی با مادران خود در آشپزخانه غذا پختند، با پدران خود فوتبال یا بسکتبال بازی کردند و به فعالیت‌های ورزشی یا هنری که قبلاً انجام می‌دادند، بازگشتند. بازخوردهای بسیار خوبی در زمینه تبدیل این دوران به فعالیت‌های پایدار دریافت کردیم. ایجاد زمان‌های خانوادگی بدون صفحه‌نمایش و شروع فعالیت‌های خانوادگی در داخل یا خارج از خانه، اصلی‌ترین عامل کاهش زمان صفحه‌نمایش بود.»
پروفسور کار بر اهمیت آگاهی‌بخشی والدین تأکید کرد و گفت: «مشکل صفحه‌نمایش نیست، بلکه کمبود آگاهی است. اگر والدین بدانند کودکانشان در صفحه‌نمایش چه می‌کنند و آن را کنترل کنند، محتوا اهمیت می‌یابد نه مدت زمان صفحه‌نمایش.»
او در مورد وضعیت جهانی اعتیاد به صفحه‌نمایش نیز گفت: «در دهه گذشته، افزایش چشمگیری در پرت‌حواسی و اعتیاد به صفحه‌نمایش مشاهده شده است. در کشورهایی مانند آمریکا و چین، مراکز درمانی برای این موضوع سال‌ها پیش تأسیس شده‌اند، در حالی که در ترکیه، آگاهی در سال‌های اخیر شروع به افزایش کرده است.»
پروفسور کار همچنین به یافته‌های پروژه اشاره کرد و گفت: «مطالعه ما نشان داد که مهم است کودکان پس از ترک صفحه‌نمایش به چه چیزهایی علاقه‌مند می‌شوند. بازی، وجدان کودک را رشد می‌دهد و ارزش‌های اجتماعی را به او آموزش می‌دهد. گذراندن وقت با کودک توسط والدین، «گذراندن وقت با کیفیت» بسیار مصطلح است، اما یافته ما نشان داد که بازی با کودک بسیار مهم است. بازی‌های تخته‌ای، بازی‌های سنتی و غیره. مهم‌ترین چیز گذراندن وقت با کودک از طریق بازی است. والدین با بازی با کودکان خود، هم ارتباط را تقویت می‌کنند هم انتقال ارزش‌ها را انجام می‌دهند. بنابراین، مراقبت از کودکان، بازی با آن‌ها و آموزش آن‌ها در قالب بازی، بهترین راه‌حل برای والدین است.»
چیگدم بی‌لر ییلدیز، یکی از شرکت‌کنندگان در سمینار نیز گفت: «من دختر دارم. با این فکر که چه چیزی می‌توانم به آن‌ها بدهم یا چه چیزی می‌توانم به دست بیاورم، در این سمینار شرکت کردم. بسیار خوب شد که آمدم. این سمینار به من یادآوری کرد که بازی با کودکان و اختصاص وقت به آن‌ها چقدر ارزشمند است.»
