توسط Turkgasht
قهرمان جهان و رکورددار ملی وزنهبرداری، محمد فرکان اوزبک، در آنکارا با دانشجویان دانشگاه دیدار کرد و در یک گفتوگو شرکت نمود.
در دانشکده علوم ورزشی دانشگاه غازی آنکارا، مرکز تحقیقات و کاربردی استعداد و عملکرد در ورزش، برنامهای با عنوان «گفتوگوهای یادگیری در میدان» برگزار کرد که در آن، محمد فرکان اوزبک، قهرمان جهان در رشته وزنهبرداری که با موفقیت از ترکیه نمایندگی کرده است، با دانشجویان ملاقات کرد. این ورزشکار ملی که در وزن ۶۵ کیلوگرم رکورد جهانی ۳۲۴ کیلوگرم را به نام خود ثبت کرده است، داستان سفر قهرمانیاش، تجربیات ورزشی و چالشهای مسیر رسیدن به اوج را با دانشجویان به اشتراک گذاشت. همچنین، ویدیوهایی از لحظات بهدست آوردن این موفقیتها پخش شد.
«من قهرمان جهان شدم و این عنوان را با شکستن یک رکورد جهانی به دست آوردم»
اوزبک درباره قهرمانی و رکوردش گفت:
«در سال ۲۰۲۵، من قهرمان جهان شدم و این عنوان را با شکستن یک رکورد جهانی کسب کردم. آخرین مدال قهرمانی جهان در این رشته پیش از این در سال ۲۰۱۰ توسط متی بینای به دست آمده بود. پس از ۱۵ سال، این افتخار به من رسید که هم مدال قهرمانی را کسب کنم و هم رکورد جهانی را بشکنم. پایان دادن به این انتظار طولانی و قهرمانی با رکوردی جدید، برایم منبع غرور بزرگی بود. البته رسیدن به این نقطه قدمبهقدم اتفاق افتاد. پیش از این، مقامهای دوم و سوم جهانی و همچنین عنوانهای قهرمانی و نایبقهرمانی اروپا را تجربه کردهام. اما با افزایش سن و تجربه، قدمهایم محکمتر و اطمینانبخشتر شده است. اکنون میتوانم با اطمینان اهدافم را به مردم و مسئولان ورزشی کشور نشان دهم.»
«هدف ما المپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس است»
او در ادامه درباره اهدافش گفت:
«هدف بعدی ما المپیک ۲۰۲۸ لسآنجلس است. با اعتمادبهنفس کامل میگویم که دو بار در المپیک شرکت کردهام. در المپیک ۲۰۲۴ پاریس، چهارم شدم و با اختلاف کمی از مدال برنز جا ماندم. وزن جدیدی که در آن رقابت کردم، چالش بزرگی بود. سه ماه قبل از مسابقات، ۱۲ کیلو وزن کم کردم تا در وزن ۶۵ کیلوگرم شرکت کنم. باور داشتم که قهرمان خواهم شد و این ریسک بزرگ نتیجه داد. در عرض سه ماه، ۱۲ کیلو وزن کم کردم و قهرمان جهان شدم.»
«رقابت با مصدومیت و قهرمانی، برایم معنای خاصی داشت»
این وزنهبردار ملی که در کودکی فردی پرخاشگر بود، خاطرهای از شروع ورزشش تعریف کرد:
«در کلاس پنجم، هنگام دعوا در ساعت ورزش، معلمم گفت اگر نمیخواهی تنبیه شوی، میتوانی به سالن ورزش بروی. اینطوری راهنماییام کردند و ۱۴ سال از آن روز میگذرد. دو نقطه عطف در زندگی ورزشی من وجود دارد: قهرمانی جهان و المپیک پاریس. در هر دو رقابت، ۱۰ تا ۱۲ روز قبل از مسابقه، دچار پارگی عضله پشت پا شدم. با درمانهای فشرده و مسکنهای قوی (مورد تأیید کمیته ضددوپینگ)، به رقابت پرداختم. پارگی ۳.۵ سانتیمتری در طول مسابقه به ۷ سانتیمتر رسید، اما با این وجود قهرمان شدم. این پیروزی با وجود درد و آسیب، برایم بسیار ارزشمند بود.»
«پدرم گفت: “با چه شرایطی از این شهر رفتیم و امروز با چه عنوانی برگشتیم”»
اوزبک که زاده یوزگات است، درباره استقبال گرم مردم از او پس از قهرمانی گفت:
«در زادگاهم با استقبالی باشکوه روبهرو شدم. مردم، مسئولان استانی و فرمانداران با کاروانی زیبا از من پذیرایی کردند. خانواده و اقوامم هم حضور داشتند. پدرم سالها پیش برای کار به آنکارا آمده بود، چون در یوزگات فرصتهای شغلی کم بود. وقتی برگشتم، پدرم با چشمانی پر از اشک گفت: “با چه شرایطی از این شهر رفتیم و امروز با چه عنوانی برگشتیم.” این جمله برایم بسیار عمیق بود. غروراندن خانواده، بزرگترین آرزوی هر پسری است. از همان روزهای پرخاشگری کودکی تا امروز که قهرمان جهان شدهام.»
پس از پرسشوپاسخ با دانشجویان، از هوش مصنوعی برای پیشبینی تعداد مدالها و رکوردهای آینده اوزبک استفاده شد. در پایان مراسم، عکسهای دستهجمعی گرفته شد.
