توسط Turkgasht
آنکارا
طرفداران نوشیدنی‌ها این روزها به شراب گازدار ترکیه علاقه‌ی زیادی نشان می‌دهند.
کانداش میصیر از کارخانه شراب‌سازی وینکارا که یک ساعت با آنکارا فاصله دارد، می‌گوید: «محصولات ما خیلی سریع به فروش می‌رسند. به‌ویژه با نزدیک شدن به سال نو، نمی‌توانیم پاسخگوی تقاضای روزافزون باشیم.»
وقتی صحبت از جشن گرفتن مناسبت‌های بزرگ می‌شود، کمتر کسی به سراغ شراب گازدار ترکیه می‌رود، بازاری که عمدتاً در اختیار شامپاین فرانسوی، کاوای اسپانیایی و پروسکو ایتالیایی است.
اما شراب میصیر که از یک گونه انگور محلی ترکیه تهیه می‌شود و در دهه ۱۹۸۰ تقریباً منقرض شده بود، در سال ۲۰۲۰ در یک مسابقه در فرانسه مدال طلای بهترین شراب گازدار جهان را به دست آورد.
شراب گازدار میوه‌ای او به نام «یاشاسین» (به معنای «هورا!» در زبان ترکی)، عطری گلی دارد که یادآور شراب‌های کرمانت مرغوب از منطقه آلزاس در شرق فرانسه است. او اولین کسی است که اعتراف می‌کند کارشناسان در ابتدا نسبت به رقابت شراب گازدار ترکیه با شامپاین تردید داشتند.
میصیر به خبرگزاری فرانسه گفت: «در ابتدا با استقبال محتاطانه‌ای روبه‌رو شدیم. مردم می‌پرسیدند: “منظورت چیست؟ شراب گازدار ترکیه؟”»
او افزود: «اما تنها یک بار چشیدن کافی است تا این پیش‌داوری‌ها از بین برود.»
وینکارا اولین کارخانه شراب‌سازی ترکیه بود که در سال ۲۰۰۶ با استفاده از روش سنتی شامپاین، تولید شراب گازدار را از تاکستان‌های اطراف شهر کوچک کالچیک آغاز کرد.
از آن زمان، سایر تولیدکنندگان نیز به این عرصه پیوسته‌اند و تولید به شدت افزایش یافته است. ترک‌ها روزبه‌روز شراب سفید خشک بیشتری تولید می‌کنند، به‌طوری که تولید در ۱۵ سال اخیر سه برابر شده و میزان تولید شراب گازدار پنج برابر افزایش یافته است.
میصیر معتقد است موفقیت این شراب‌ها به کیفیت آن‌ها بازمی‌گردد، چرا که تقریباً تمامی انگورها به صورت دستی چیده می‌شوند و از نوع محلی پوست تیره «کالچیک کاراسی» (معروف به «سیاه کالچیک») استفاده می‌شود که به آن «پینوت نوار ترکیه» نیز می‌گویند.
این گونه که در دهه ۱۹۸۰ در آستانه انقراض قرار داشت، به لطف تلاش محققان و تاک‌داران ترکیه دوباره احیا شد.
بوراک دمیرل، کارشناس شراب و مدرس شراب‌سازی در دانشگاه نامق کمال در استان تکیرداغ در شمال غربی ترکیه، گفت: «کشف مجدد گونه‌های انگور بومی به موفقیت اخیر شراب‌های خشک و گازدار ترکیه کمک کرده است.»
او افزود: «دانشگاه‌ها و شراب‌سازان در ترکیه کارهای فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهند. آن‌ها بیش از ۸۰۰ گونه انگور بومی را شناسایی کرده‌اند. این یک پتانسیل عظیم است که ترکیه سال‌ها از آن بهره‌کافی نبرده است… امروز شاهد بیداری هستیم.»
آندریا لمویو، کارشناس شراب که ۱۱ سال است در استانبول زندگی می‌کند، گفت شراب گازدار ترکیه هنوز به شهرت رقبای فرانسوی و ایتالیایی خود نرسیده است، «اما کیفیت آن وجود دارد.»
او گفت: «مردم به قیمت بسیار حساس هستند و از آنجا که از شهرت شراب‌های ترکیه اطلاع چندانی ندارند، ممکن است از پرداخت ۵۰ یورو برای یک بطل شراب تردید کنند.»
اما تاک‌داران در حال بهبود بازاریابی خود هستند و وبلاگ‌های کارشناسان خارجی که از شراب ترکیه تعریف می‌کنند، به گسترش آگاهی کمک می‌کنند.
لمویو، نویسنده کتاب «راهنمای ضروری شراب ترکیه»، گفت: «افراد بسیار بیشتری هستند که اکنون درباره شراب ترکیه می‌نویسند و برای امتحان کردن آن به ترکیه سفر می‌کنند. این شراب‌ها روزبه‌روز شناخته‌تر می‌شوند.»
حالا حتی «یاشاسین» در ایالات متحده نیز به فروش می‌رسد. او گفت: «قطعاً استقبال خوبی وجود دارد.»
با وجود محبوبیت روزافزون، بازار بین‌المللی هنوز محدود است و سال گذشته تنها ۳۰ هزار لیتر شراب گازدار ترکیه صادر شد.
با این حال، ترکیه مقدار بسیار زیادی انگور تولید می‌کند و ششمین تولیدکننده بزرگ جهان است. علی باصمان، رئیس انجمن تولیدکنندگان شراب، به رسانه‌های ترکیه گفت: «اما تنها چهار درصد از این محصول برای شراب‌سازی استفاده می‌شود. ما هنوز از تحقق پتانسیل خود فاصله داریم.»
او افزود: «نسل جوان تولیدکنندگان و کارشناسان شراب ترکیه تحقیقات زیادی انجام می‌دهند و در خط مقدم نوآوری‌ها قرار دارند. آینده شراب‌های گازدار و خشک ترکیه درخشان است.»
